Derler ki, her insanın anlatılacak bir hikâyesi vardır. Buna bütün kalbimizle inanırız. Kendi hikâyelerini anlatan insanları destekleriz. Onlar büyük bir ustalıkla deneyimlerini paylaşırken onları hayranlıkla dinleriz. Nedir bu hikâyeleri dinlerken bizde hayranlık uyandıran, bizi heyecanlandıran diye düşündünüz mü hiç? Belki de işin büyüsü, kendi deneyimini sahiplenmiş bir insandan bize geçen o bütünlük hissidir. Gelgelelim “Hadi, sen de bize bir hikâyeni anlat,” dediklerinde tıkanıp kalırız bazen. Bir anda geride uzanan o uzun hayat deneyimi bir toz bulutu gibi dağılır, ele avuca gelecek tek bir anı bile kalmaz ve içimizden “Ben ne anlatabilirim ki?” sesleri yükselir. Başkalarının hikâyelerini dinlemek çok güzel ve keyiflidir. Peki başkalarına kendi yaşam deneyiminizden süzülmüş hikâyelerinizi hediye etmeye ne dersiniz? Kendi hikâyemize kulak verdikçe, bizi biz yapan deneyimlerimize farklı bir gözle baktıkça, ne çeşit bir zenginliğe sahip olduğumuzu anlarız; biricikliğimizle karşılaşır, kendimize yakınlaşırız. Zamanla, dinlerken hayranlık hissi uyandıran hikâyelerde duyduğumuz o bütünlük hissine, kendi hikâyemizde ulaşırız. Anlattıkça, hikâyemizi değiştirme gücümüz olduğunu görürüz. Yazar, sanatçı, psikoterapist Maureen Murdock’ın dediği gibi “Yaşam hikâyemizi nasıl anlatırsak yaşamımızı da öyle yaşamaya başlarız.”

Grup yönlendiriciliğini Roza Erdem’in yapacağı yeni atölye çalışmasında katılımcılar kendi yaşamlarına ait bir anıyı hikâyeleştirmenin tekniklerini adım adım deneyimlerken bir hikâyeyi hem profesyonel hem de kişisel yaşantılarında etkili bir biçimde anlatmanın yollarını öğrenecekler. “Anlatılmayı Bekleyen Hikâyeler” kendi hikâyesini yeniden keşfetmenin peşinde olan herkese açık.